پسماند الکترونیک چیست؟

پسماند الکترونیک چیست؟

زباله های الکترونیکی یک اصطلاح برای محصولات الکترونیکی است. که یا دیگر به آن ها نیازی نداریم و یا عمر مفیدشان به پایان رسیده. از آنجایی که سرعت پیشرفت تکنولوژی بسیار بالا است الکترونیکی پس از چند سال استفاده از آن VCR “زباله” در حقیقت، کلیه وسایل الکترونیکی قدیمی جایگزین می شوند. و آن DVD با وسایل الکترونیکی Blu ها نیز با کمک – جایگزین شده است .زباله ray  های ، پخش VCRs ،PDA الکترونیکی از هر چیز الکترونیکی ساخته شده است: رایانه، تلویزیون، مانیتور، تلفن همراه،  . دستگاه های فکس، چاپگر و غیره

دستگاه های قدیمی منسوخ شده درجهان سریعا به زباله های دفنی تبدیل می شوند. تنها در ایالات متحده، بیش  میلیون کامپیوتر دور انداخته می 100از  تخمین EPA . درصد به درستی بازیافت می شود 20 شود و کمتر از زده میلیون تن از زباله 60 است، هر ساله  های دفنی، زباله های الکترونیک می باشد .اکثراین زباله های الکترونیک  شامل برخی از مواد مضر مانند بریلیم، کادمیم، جیوه و سرب است. این مواد ، که به طور نامناسبی دفن می شوند ممکن است عناصر کمیابی باشند، اما هنگامی که در حجم بسیار در کنار هم قرار می گیرند، تهدید بزرگی برای محیط زیست به حساب می آیند. علاوه بر اضافه کردن عناصر مضر به محیط زیست، دفع نادرست زباله های  فرصت بازیافت آن ، الکترونیکی ها نیزاز دست می رود. تقریبا تمام زباله های الکترونیکی شامل برخی از مواد قابل بازیافت، از جمله پلاستیک، شیشه و فلزات است

راه حل مناسب برای بازیافت پسماند الکترونیک چیست؟

حل مشکل زباله های الکترونیکی با آموزش آغاز می شود و در نتیجه عادت به تفیکیک زباله الکترونیک و بازیافت آن به عنوان یک فرهنگ گسترش می یابد. اکثر مردم روزنامه، بطری و قوطی را بازیافت می کنند. تقریبا هر چیزی الکترونیکی در طبیعت می تواند به درستی با تلاش دوباره بازیافت شود. شهرداری ها دارای غرفه های پسماند هستند که ضایعات الکترونیکی را می پذیرند. یکی از شرایط بازیافت کنندگان این است که حتما به صورت کامل پسماند الکترونیک را به روش های تخصصی از بین ببرند .این افراد و شرکت ها باید دارای مجوزات لازم از سازمان های ذی ربط بوده تا عملیات بازیافت را به صورت سودجویانه انجام ندهند تا مشکلات بیشتری برای محیط زیست پدیدار نشود.

یکی از این راه حل ها توسعه برنامه بازیابی رایانه های شخصی و تلفن هاست. مانند کاری که شرکت Apple  اخیراً انجام داد؛ یا کاهش استفاده از فلزات سمی در تولید قطعات. بااین حال پولی که کشورهای فقیر از راه ذوب این فلزات بدست می آورند انقدر زیاد هست که حاضر به ترک این روش نباشند، البته اگر هزینه های محیط زیست و بهداشت را در نظر نگیریم.

با خرید تجهیزاتی که قابل ترقی دادن هستند می توان عمر محصول را تا حد ممکن افزایش داد. یا مثلاً مانیتور کامپیوتر را برای استفاده نگه داشت و تنها بخش پردازنده مرکزی را تعویض نمود. می توان با اضافه کردن حافظه به یک کامپیوتر یا ترفیع دادن نرم افزاری از آن همچنان استفاده کرد. این نه تنها مقرون به صرفه است بلکه به نفع محیط زیست نیز می باشد. کامپیوترهای کار کرده را همچنین می توان به خیریه ها یا مدارس اهدا نمود یا آنها را به افراد، سازمانها یا مؤسسات دیگر فروخت.

زباله های رایانه ای هر چند به خاطر داشتن بعضی فلزات گران بها مثل طلا و پلاتین ارزشمند است، ولی بازیافت آن به علت وجود فلزات سنگین و سمی مثل سرب و کادمیوم نیاز به فناوری پیشرفته ای دارد. بنابراین در ایران انجام این کار اقتصادی نیست و فقط قطعات پلاستیکی و بعضی از فلزات آن مانند آلومینیوم و آهن توسط زباله جمع کن ها جداسازی و برای استفاده مجدد فروخته می شود ولی قطعات مداری پس از چندین بار استفاده دور انداخته و با بقیه زباله ها دفن می شود.

طبق قانون مدیریت پسماندها، مسئولیت اجرایی پسماندهای ویژه و صنعتی بر عهده تولیدکنندگان آنها است و در واقع عرضه کنندگان اینگونه خدمات باید جنبه های مدیریت پسماندهای تولیداتشان را هم ارائه دهند. ولی متاسفانه نه سازمان مدیریت پسماند و نه محیط زیست هنوز هیچ برنامه ای برای جمع آوری و بازیافت زباله های الکترونیکی نیندیشیده اند.